بسم الله الرحمن الرحیم
ای برادر تو همه اندیشهای مابقی خود استخوان و ریشهای
؛
تا کی چو زمین نهاد بودن سیلی خور خاک و باد بودن
تا چند چو یخ فسرده بودن در آب چو موش مرده بودن
چون باد دویدن از پی خاک مشغول شدن به خار و خاشاک
چون شیر به خود سپه شکن باش فرزند خصال خویشتن باش
«الم یأن للّذین آمنوا تخشع قلوبهم لذکرالله و ما نزل من الحقّ و لا یکونوا کالّذین اُتواالکتاب من قبلُ فطال علیهم الاَمَدُ فقست قلوبهم و کثیرٌمنهم فاسقون» (حدید، 16).