بسمالله الرحمن الرحیم
رسانه از مقاصدش اطلاعرسانی گفتهاند و رساندن پیام و محتوا به مخاطبان
اما امروز تبدیل شده به ابزار سرگرمکننده که هیچ غفلت آفرین روزگار....
آدمها خیلی راحت و خودمانی راجعبه این غفلت فراگیر خودشان حرف میزنندُ بررسی و بحث میکنند نظر میدهند ساعتها میبینند و ساعتها نظر میدهند
اسم بازیگران و بیوگرافی آنها را بهتر از هر چیزی میدانند می فهمند درک میکنند تغییرات قیافه و ظاهر و زن و همسر آنها را دنبال میکنند راجع به زیبایی آنها و سایر مسائل آنها حرف زدن و عکس دیدن و ... را گناه و زشتی نمیشمارند خودشان خود را به ورطهای میکشانند که میدانند تهش چیزی نیست جز وقت گذراندن و شوخی کردن و حرفهای بیهوده گفتن
این شده است رسانه تازه در بهترین حالتشُ برای افراد مومن و پرهیزگارش
بماند آنهایی که شبکههای ماهوارهای آنچنانی دیدن و حرفزدنشان را نشانه تجدد و بهروز بودن میدانند که جای بحث ما نیست
روند سکولاریسم در برنامهها که مبتنی بر اینست که دین هویتی اضافه بر فرد و شخصیت فرد استُ در صورتیکه دین باید نقشدهنده و تعیینکننده و تبیینکننده همه وجود و مراتب وجودی انسان بوده و ماده اصلی نگاه و رفتار و عملکرد او را تشکیل دهدُ در برنامهها و بیانها هنوز پر رنگ است
یک برنامه مانند «رادیو ۷ » نمونه کاملی از نگاه کاملاْ سکولار به دین و دینداری به عنوان لایه ای از فرهنگ و آداب و سنن عوام و توده مردم در قالب ادبیات و نمایشنامههای خاص آن است... دین را انکار نمیکند اما آن را تا سطحیترین و نمادیترین لایه های وجودی انسان پس میزند...
باید به هوش بود و فوران غفلت را لحظه به لحظه شناخت... جنود شیطان بیکار ننشستهاند باید هر لحظه پناه جست به خداوند بزرگ..
«قل اعوذ برب الناس ملک الناس اله الناس من شر الوسواس الخناس الذی یوسوس فی صدور الناس من الجنة و الناس»